За время своей карьеры ты играл в нескольких группах, расскажи, пожалуйста, какая из них тебе ближе всего художественно?

- Интересно. (смеётся)
Ну, я должен сказать, что это "Extreme", потому что это было первое, что я сделал в музыке, но потом я бы, конечно, назвал "DramaGods", так как музыка этой группы мне ближе всего художественно.


На мой взгляд, лучший альбом, на котором ты сыграл - это "Ultra Payloaded" группы "Satellite Party".

- Ничего себе! Мне он тоже нравится. Я думаю, это великий альбом.
Хм... интересно то, что ты сказал. До сих пор я не слышал такого мнения.


Мне трудно поверить, потому что это, действительно, великий альбом.
Расскажи своё мнение о твоём первом сольном альбоме - "Schizophonic".

- Это мой единственный сольный альбом. (смеётся)
Если честно, я горжусь этой записью. Это один из тех альбомов, к которому я могу вернуться спустя много лет. Слушая его, я знаю, что я сделал то, что сделало меня счастливым.


Можем ли мы ожидать второй твой сольный альбом?

- Это хороший вопрос.
Я не уверен, но если я соберусь его написать, то это будет материал, который, вероятно, будет играть важную роль.


Только соло? (Смеётся)

(смеётся) ..или, может быть, просто слова и ничего больше. (смеётся)


Расскажи о своём "сотрудничестве" с Джимом Моррисоном.

- Я пережил сумасшедшие моменты во время работы над этим материалом. Были моменты, когда я был один в студии и звучал только его голос. Я работал над музыкой, которая бы соответствовала вокалу Джима Моррисона.
Как-то глубокой ночью, около четырёх часов, стали происходить странные вещи, например, стал выключаться свет, появлялся шум... Я сказал тогда: "Я знаю, что ты здесь, я слышу тебя..."
Мне казалось, что я делаю что-то, что я не должен делать, это было как выкапывание чужих останков из могилы...


Должно быть пронзительный опыт. (смеётся)

- Да. Невероятной была сама возможность работать с его голосом, но, безусловно, это был очень сюрреалистичный опыт.


Ты как-то сказал в одном интервью, что ты гордишься альбомом "Love", записанным с "DramaGods".

- Да.


Расскажи, почему этот материал тебе близок?

- Я чувствовал, что тексты песен оказали влияние на ребят из группы.
Также, я думаю, важный факт – это наличие игры на клавишных. Это было то, что я всегда хотел сделать, то, до чего я дорос.


Расскажи, как подготовиться к выступлению на сцене.

- Ты знаешь, я не люблю слишком готовиться. Для меня важно, чтобы шоу проходило вместе со мной.
Многие музыканты, практикующие перед выходом на сцену какую-либо подготовку, чтобы лучше выступить, в результате мысленно находятся как бы в ином месте, чем толпа, которая пришла на концерт.
Мне же нравится начинать концерт вместе со зрителями, разогреться. Бывает иногда, что мне нужно поиграть перед выступлением, но я ограничиваю всё до минимума, потому что я считаю, что определенные вещи должны происходить с участием аудитории.


Что для тебя важнее - быть гитаристом или композитором?

- Хороший вопрос.
Иногда я считал, что я ни один из них. Но также были моменты, когда оба слова приобретали иное значение, и я видел в себе автора музыки и песен.
Вообще-то, я смотрю на это как на единое целое, ведь люди используют имена для определения, а не свои профессии. Например, когда речь идёт о Джимми Пейдже (Jimmy Page), все знают, кто это. Никто не говорит "Джимми - гитарист, продюсер и композитор". Говоря "Джимми Пейдж", все знают, кто это, точно так же, как в случае с Ван Халеном (Van Halen) и Брайаном Мэем (Brian May). Говоря о них, все знают, что они оба музыканты и композиторы, и т.д.


Просто говорить об артистах.

- Да, так мне кажется.


Я хотел бы задать тебе несколько вопросов о твоём участии в турне Рианны.
Скажи, пожалуйста, выступление на сцене с артистами из других музыкальных и стилистических областей, является для тебя более захватывающим или более сложным?

- Большинство людей, которые приходят посмотреть моё шоу с Рианной, обычно спрашивают "Зачем?", но сразу после концерта я слышу извинения из их уст и слова типа "ааа... теперь я понимаю...".
Это то, что каждый должен услышать сам и прочувствовать на собственной коже.
Раньше, когда меня просили сделать что-то с другими артистами, в большинстве случаев я отвечал "нет", за исключением, конечно, моей группы. Но в данном случае я подумал, что есть что-то в этой музыке, и что я буду в состоянии сделать что-то интересное с ней, если мне только позволят это сделать.
Так оно и случилось. Я получил её песни и услышал: "Получай удовольствие и делай с ними всё, что хочешь."
Когда мы собрались работать, я понял, что это не так просто, как я себе представлял.
Команда Рианны состоит из прекрасных музыкантов, где каждый приносит очень много идей.
В шоу первые четыре песни очень далеки друг от друга стилистически. Нужно быть в состоянии играть хорошо, я не говорю здесь только о технике, я о так называемой "чувственности". И требуется непрерывное изменение стилей...
Люди говорят, что играют поп-музыку очень просто. Говорю им тогда: "Правда? Ну, попробуйте сами...".


Мне кажется, что для каждого музыканта, может быть, сложно играть множество стилей в одном концерте.

- Да, абсолютно. Это удивительный вызов.
Когда ребята из "Extreme" пришли посмотреть шоу в Бостоне, они были поражены, но только после концерта, конечно.


Перед концертом задавали тот же вопрос?

- Говорили, что понимают. После концерта сказали что, то, что они увидели, несомненно, отличается от такого типа музыкальных представлений.


Скажи, руководство Рианны даёт тебе полную свободу для выражения своих художественных идей во время выступлений или предоставило тебе список заказов и запретов?

- Я бы никогда не согласился сотрудничать, если бы я не смог делать то, что я хочу. Во время концерта у меня есть свобода, чтобы играть свои гитарные партии, иногда даже в течение нескольких минут.
До начала сотрудничества я спросил их, хотят ли они меня или им просто нужен гитарист? Ответили, что они хотят меня, чтобы я играл на гитаре и чтобы я делал это по-своему.


Когда я смотрю на большинство воссоединившихся групп, прихожу к выводу, что это, в основном, по одной причине.
Расскажи, почему вы решили вернуться к "Extreme" после столь долгого перерыва?

- Ребята говорили об этом раньше, но я не хотел этого делать, пока у нас не будет, что предложить. Я был против возвращения и начала тура только для получения прибыли.
Во время разговоров на тему возвращения "Extreme" я говорил ребятам, что если будет возможность быть вчетвером вместе в одной студии, в которой мы сможем записать материал для альбома, который будет хорошим, вот тогда я буду в состоянии это сделать.
Это было моё условие.
За несколько лет до принятия решения о возвращении "Extreme" мы встретились, но ничего не почувствовали. Тогда мы говорили о концертах, но как вы знаете, меня это не интересовало. Я думаю, что стоило ждать подходящего момента, чтобы принять решение, основанное на веских причинах. Я не хотел, чтобы мы были модной группой, которая возвращается, чтобы зарабатывать деньги.


Вы сейчас дружите с ребятами из "Extreme"?

- Мы всегда были друзьями.


Да, но не секрет, что у вас были так называемые "трудные времена".

- Когда группа людей видится практически каждый день, работает вместе, путешествует - всё может случиться. Люди совершают ошибки, говорят вещи, которые они не должны говорить. К сожалению, иногда нужно больше времени, чтобы понять, что человек сделал ошибку.


Конечно, я понимаю. Приятно видеть вас снова вместе.
Скажи, когда мы можем ожидать нового материала "Extreme"?

- Я работаю над этим в течение некоторого времени, а с нового года мы снова собираемся, чтобы начать совместную работу над этим материалом. Наша главная цель - поехать в места, в которых мы не были в течение длительного времени, Польша будет одним из них.


Мы говорим про следующий год?

- Будем надеяться, что да.


Ты разработал серию гитар "Washburn – серия N". Расскажи о своём участии в процессе создания этих инструментов.

- Вообще-то, я не очень много могу рассказать на эту тему.
Да, действительно, взяли несколько моих идей по улучшению гитары, которая затем была создана "Washburn".
Со временем необходимы новые идеи, например, изменить внешний вид гитары, её цвет, звукосниматели.


Расскажи, какой звук ты ищешь сейчас?

- На самом деле, я никогда не гнался за конкретным звуком. Я всегда использовал простейший звук, который часто получается путём подключения гитары к усилителю.
С помощью различных эффектов изменить звук очень просто, однако, удержать характерный звук, который будет только твоим - вот это самое трудное.


Поддержание того или иного звука - легко для тебя?

- Сейчас я, наверное, играю лучше, так как у меня новый усилитель. И теперь я знаю, что каждый раз мой звук на сцене будет точно такой же.


Все слышали заявление "Рок-н-ролл мёртв", ты согласен с этим?

- Рок-н-ролл будет тем, чем он есть, если найдутся люди, которые захотят его слушать.
Сейчас по вине Интернета и незаконного скачивания музыки, у нас есть только несколько групп, которые до сих пор привлекают массу поклонников на свои концерты, это: "Metallica", "Green Day", "Red Hot Chili Peppers", "Foo Fighters". Им повезло, потому что они начали свою карьеру до того, как Интернет начал "изменять" музыку, и люди перестали покупать диски.
Конечно, появляются новые группы, такие как "30 Seconds to Mars", но сейчас очень трудно стать замеченным, потому что некуда пойти со своим материалом, а также негде его издать.
Никто не даёт деньги группам на раскрутку, поэтому те, кто хочет играть, издают свою музыку в Интернете, тратя, таким образом, много времени впустую.
Фактически они не достигают цели, которую могли бы достичь некоторое время назад. Пять тысяч возбужденных фанатов - это хорошо, но этого недостаточно.

Большинство музыкантов и исполнителей после периода неудач, покидают свои команды, чтобы показать себя в программах типа "Idol" или "X-Factor", потому что, кажется, что это единственный путь, по которому можно пойти сегодня.

Мне кажется, для того, чтобы восстановить то, чем рок-н-ролл был раньше, нужно, чтобы появился кто-то с большой суммой денег, кто создаст новые основы для существования этой музыки. Пусть это будет звукозаписывающая компания, но с упором только на рок-музыку, точно так, как это делалось в пятидесятые годы. Это должен быть тот, кто верит в то, что он делает. Не может быть рассуждений типа: "А может быть, сделать ещё один альбом "Spice Girls" и заработать на этом много денег?". Рок-группы должны найти свой дом. Не думаю, что рок-н-ролл когда-нибудь умирал.
Я помню людей, которые говорили, что такие группы, как "Nirvana", убили рок. Тем не менее, эта группа является сутью рок-н-ролла. С тех пор появилось, действительно, очень много рок-групп, но они уже не основные группы, как это было в прошлом.
Рок был создан как музыка бунтарей и, может быть, его место где-то здесь и сейчас. И если оно не коммерческое, то это совсем не означает, что не живое.
С другой стороны, возвращаясь к основе, люди критикуют его, говоря, что всё там вращается вокруг денег. Таким образом, рок-н-ролл жив, но сейчас остался без крова.


Отлично, Нуно, благодарю тебя за интервью.

- Это я благодарю тебя за совершение безумной поездки, чтобы встретиться со мной.


Мне это в удовольствие. Удачи сегодня на сцене!

- Спасибо.

---

Nuno Duarte Gil Mendes Bettencourt - jest amerykańskim multiinstrumentalistą, kompozytorem, wokalistą, a przede wszystkim jednym z najlepszych gitarzystów rockowych na świecie.
Swoją karierę zaczynał z zespołem Extreme, który osiągnął wielką popularność na przełomie lat 80 i 90.
Po rozpadzie tej formacji Nuno współpracował z Mourning Widows, Population 1, DramaGods oraz Satellite Party, gdzie stworzył niezapomniane brzmienie wraz z liderem Jane’s Addiction – Perry Farrellem.
Obecnie jest częścią zespołu Rihanny podczas tourne "Loud".


6 grudnia spotkałem się z Nuno w łódzkiej Atlas Arenie, gdzie rozmawialiśmy o jego współpracy z Jimem Morrisonem, o formacji Extreme, byciu gitarzystą oraz kondycji Rock'n'Rolla.


Marcin Warnke: Powiedz, który moment w Twojej karierze był najbardziej znaczący dla Ciebie?

Nuno Bettencourt: Na pewno ten, w którym kapela dochodzi do momentu przełomowego, o którym marzy się, będąc dzieckiem. Rzeczy zaczynają się dziać, ludzie dzwonią do Ciebie mówiąc, że Twój singiel pnie się w górę po listach przebojów. Moment, w którym wszystko zaczyna się zmieniać i otrzymuje się to, na co pracowało się całe życie. Wiesz, mógłbym wymienić wiele znaczących momentów, ale na pewno Tribute dla Freddiego Mercury był jednym z najważniejszych momentów w mojej karierze.


Grałeś tam praktycznie ze wszystkimi wielkimi ludźmi w rock'n'rollu.

Tak, to było coś o czym nigdy nawet nie śmiałbym pomyśleć, będąc dzieckiem.


W trakcie swej kariery grałeś z kilkoma kapelami, powiedz proszę, która z nich jest Ci najbliższa artystycznie?

Interesujące. (śmiech) Muszę powiedzieć, że jest to Extreme, dlatego, że była to pierwsza rzecz jaką zrobiłem w muzyce, ale zaraz potem na pewno wymieniłbym DramaGods jako zespół, którego muzyka jest mi najbliższa artystycznie.


Moim zdaniem najlepszą płytą na której grasz jest "Ultra Payloaded" – Satellite Party.

Wow. Też ją lubię. Uważam, że to świetna płyta, ale to ciekawe co powiedziałeś. Nie słyszałem dotąd takiej opinii.


Trudno mi w to uwierzyć, gdyż to naprawdę świetny album. Powiedz mi jaka jest Twoja opinia na temat Twojej pierwszej solowej płyty – Schizophonic.

Mojej jedynej solowej płyty. (śmiech) Mówiąc szczerze jestem dumny z tej płyty. Jest to jeden z tych albumów, do których mogę powrócić po latach. Słuchając jej wiem, że robiłem coś, co sprawiało mi radość.


Czy możemy spodziewać się Twojej drugiej płyty solowej?

To dobre pytanie. Nie jestem pewny, ale jeśli nagram kolejną płytę, najprawdopodobniej będzie to materiał instrumentalny.


Tylko solówki? (śmiech)

(śmiech) ..a może tylko słowa, nic poza tym. (śmiech)


Opowiedz o Twojej współpracy z Jimem Morrisonem.

Przeżyłem szalone chwile pracując nad tym materiałem. Bywały momenty, że byłem sam w studiu, jedynie z jego głosem. Pracowałem nad muzyką, by pasowała z wokalem Jima Morrisona. Późno w nocy, około czwartej zdarzały się dziwne rzeczy, jak gasnące światła, hałasy... Mówiłem wówczas: "Wiem, że tu jesteś, słyszałem Cię..". Wydawało mi się, że robię coś, czego nie powinienem robić, jak wykopywanie czyichś zwłok...


Musiało to być przeszywające doświadczenie. (śmiech)

Tak, niesamowita była sama możliwość pracy z jego głosem, ale z całą pewnością było to bardzo surrealistyczne doświadczenie.


Powiedziałeś w jednym z wywiadów, że jesteś dumny z albumu „Love“, nagranym z DramaGods.

Tak.


Powiedz dlaczego ten materiał jest Tobie bliski?

Chodzi tutaj o brzmienie, o odczucia jakie miałem względem tekstów, na pewno wpływ na to mieli ludzie z zespołu. Myślę, że ważny był także fakt gry na klawiszach. Było to coś, co zawsze chciałem zrobić, coś z czym dorastałem.


Powiedz w jaki sposób przygotowujesz się do występu na scenie.

Wiesz, nie lubię przygotowywać się zbytnio. Ważnym dla mnie jest by show rozwijał się wraz ze mną. Wielu muzyków ćwiczy przed wejściem na scenę by wypaść jak najlepiej, ale w ten sposób są oni w innym miejscu mentalnie niż tłum oczekujący na koncert. Lubię rozpocząć koncert razem z widownią, rozgrzać się. Zdarza mi się czasem grać przed występem, ale ograniczam to do minimum, gdyż uważam, że pewne rzeczy muszą wydarzyć się przy udziale widowni.


Co dla Ciebie jest ważniejsze – bycie gitarzystą, czy kompozytorem?

Dobre pytanie. Czasem uważałem, że nie jestem żadnym z nich, były też momenty, w których obydwa słowa nabierały innego znaczenia, wówczas widziałem w sobie muzyka oraz autora piosenek. Generalnie patrzę na to, jak na jedną spójną rzecz, dlatego ludzie używają imion, zamiast swoich zawodów. Przykładowo gdy mówi się o Jimmy Page'u, wszyscy wiedzą o kogo chodzi. Nikt nie mówi Jimi Gitarzysta, Producent czy Kompozytor. Mówiąc Jimi Page wszyscy wiedzą o kogo chodzi, tak samo jest w wypadku Van Helen'a czy Briana May'a. Mówiąc o nich wiadomo, że są to zarówno muzycy, jak i kompozytorzy, etc.


Po prostu mowa o artystach.

Tak, tak mi się wydaje.


Chciałbym zadać Ci kilka pytań na temat Twojego udziału w tourne Rihanny. Powiedz proszę czy występ na scenie z artystą pochodzącym z innych obszarów muzycznych oraz stylistycznych, jest bardziej ekscytujący czy raczej wymagający?

Większość ludzi, którzy przychodzą zobaczyć mój występ z Rihanną zwykle pyta "Dlaczego?", jednak zaraz po koncercie słyszę z ich ust przeprosiny i słowa typu "aah teraz rozumiem..". Jest to coś, czego każdy musi posłuchać sam i przekonać się na własnej skórze. Poprzednio, gdy pytano mnie abym zrobił coś z innymi artystami w większości wypadków mówiłem nie, poza oczywiście moim zespołem, jednak w tym wypadku pomyślałem, że jest coś w tej muzyce i że będę w stanie zrobić z nią coś ciekawego, jeśli tylko pozwolą mi na to. Tak też się stało. Dostałem jej utwory i usłyszałem "Baw się dobrze i zrób z nimi co tylko chcesz". Gdy zabraliśmy się za pracę, uświadomiłem sobie, że nie będzie to tak proste, jak sobie wyobrażałem. Zespół Rihanny składa się ze świetnych muzyków, gdzie każdy wnosi bardzo dużo pomysłów. Podczas koncertu pierwsze cztery utwory są od siebie bardzo odległe stylistycznie. Trzeba być w stanie zagrać to dobrze, nie mówię tutaj tylko o technice ale także o tak zwanym feelingu. Ciągła zmiana stylistyk to wymagająca rzecz. Ludzie mówią, że granie popu jest łatwe. Mówię im wtedy "Naprawdę? Spróbuj sam...".


Wydaje mi się, że dla każdego muzyka wyzwaniem może być możliwość grania wielu stylów muzycznych podczas jednego koncertu.

Absolutnie tak. To niesamowite wyzwanie. Gdy reszta chłopaków z Extreme przyszła zobaczyć show w Bostonie byli pod wrażeniem, ale dopiero po koncercie oczywiście.


Przed koncertem zadawali te same pytania?

Mówili, że rozumieją. Po koncercie powiedzieli, że to co widzieli było zdecydowanie inne od reszty tego typu spektakli muzycznych.


Powiedz, czy management Rihanny daje Ci wolną rękę w wyrażaniu swych artystycznych pomysłów podczas występów, czy raczej przedstawili Ci listę zakazów i nakazów?

Nigdy nie zdecydowałbym się na współpracę, gdybym nie mógł robić tego co chcę. Podczas koncertów mam wolność grania swoich partii gitarowych, czasem nawet przez kilka minut. Przed rozpoczęciem współpracy zapytałem ich czy chcecie mnie, czy po prostu potrzebujecie gitarzysty? Odpowiedzieli, że chcą bym to ja grał na gitarze i żebym robił to po swojemu.


Gdy zastanawiam się nad większością reaktywacji zespołów dochodzę do wniosku, że dzieje się tak przede wszystkim z jednego powodu. Powiedz dlaczego zdecydowałeś się na powrót do Extreme po tak długiej przerwie?

Chłopaki mówili o tym już wcześniej, ale nie chciałem tego robić, dopóki nie będziemy mieli czegoś do zaoferowania. Byłem przeciwny powrotowi i rozpoczęciu tourne jedynie w celach zarobkowych. Podczas rozmów na temat reaktywacji Extreme mówiłem reszcie chłopaków, że jeśli istnieje możliwość by nasza czwórka znalazła się w jednym pokoju, w którym będziemy w stanie nagrać materiał na płytę, która będzie dobra, wówczas będę to w stanie zrobić. To był mój warunek. Kilka lat przed decyzją o powrocie Extreme spotykaliśmy się, ale nie czuliśmy tego. Wówczas rozmawialiśmy o graniu koncertów, ale jak wiesz nie interesowało mnie to. Uważam, że warto było czekać na właściwy moment, w którym podjęliśmy decyzję na podstawie słusznych powodów. Nie chciałem byśmy byli modnym zespołem, który powraca by zarobić pieniądze.


Jesteście obecnie przyjaciółmi z chłopakami z Extreme?

Zawsze byliśmy kumplami.


Tak, ale nie jest tajemnicą, że mieliście tak zwane trudne chwile.

Gdy grupa ludzi widuje się praktycznie codziennie, pracuje razem, podróżuje, wszystko się może zdarzyć. Ludzie popełniają błędy, mówią rzeczy, których nie powinni. Niestety czasem zabiera im więcej czasu, by uświadomić sobie, że popełnili błąd.


Oczywiście, rozumiem. Dobrze jest widzieć Was znowu razem. Powiedz kiedy możemy spodziewać się nowego materiału Extreme?

Pracuję nad nim od jakiegoś czasu, a od nowego roku zbieramy się wszyscy by rozpocząć wspólną pracę nad tym materiałem. Naszym głównym założeniem jest pojechać w miejsca, w których nie byliśmy od długiego czasu, Polska będzie jednym z nich.


Czy mówimy tu o przyszłym roku?

Miejmy nadzieję, że tak.


Zaprojektowałeś serię gitar dla Washburna – Series-N. Opowiedz o Twoim zaangażowaniu w proces powstawania tych instrumentów.

W sumie nie mam zbyt dużo do powiedzenia na ten temat. Tak naprawdę wzięło się to z kilku moich pomysłów na usprawnienie gitary, która następnie została zbudowana przez Washburna. Z biegiem czasu konieczne są nowe pomysły, jak na przykład wygląd gitary, zmiana pickupów, jej kolor.


Powiedz, jakiego brzmienia poszukujesz obecnie?

Tak naprawdę nie goniłem nigdy za jakimś konkretnym brzmieniem. Zawsze kręciło mnie najprostsze brzmienie, które często otrzymuje się po prostu po podłączeniu gitary do pieca. Używanie różnych efektów, zmiana dźwięków to łatwe, ale utrzymanie jednego charakterystycznego brzmienia, które będzie tylko Twoje, jest najtrudniejszą rzeczą.


Czy utrzymanie tego brzmienia jest rzeczą łatwą dla Ciebie?

Na pewno gra mi się lepiej odkąd mam swoje nowe wzmacniacze. Teraz wiem, że za każdym razem na scenie moje brzmienie będzie dokładnie takie samo.


Wszyscy słyszeliśmy stwierdzenie "Rock'n'roll is dead", zgadzasz się z tym?

Rock'n'roll będzie tym czym jest, jeśli znajdą się ludzie, którzy będą chcieli go słuchać. Obecnie z winy Internetu i nielegalnego ściągania muzyki, mamy jedynie kilka zespołów, które wciąż przyciągają masę fanów na koncerty, takich jak: Metallica, Green Day, Red Hot Chilli Peppers, Foo Fighters. Mieli szczęście, gdyż zaczynali zanim Internet rozpoczął zmieniać muzykę, a ludzie przestali kupować płyty. Oczywiście pojawiają się nowe kapele, jak 30 Seconds to Mars, ale obecnie bardzo trudno zostać zauważonym, dlatego że nie ma dokąd pojechać z tym materiałem, a także nie ma go gdzie wydać. Nikt nie daje pieniędzy tym zespołom na rozwój, zatem ci którzy chcą grać wydają muzykę w Internecie, przez co marnują dużo czasu. Faktycznie nie dochodzą do punktu, do którego mogli by dostać się jakiś czas temu. Ekscytują się pięcioma tysiącami fanów, ale to nie wystarczy.

Większość muzyków czy wokalistów po pewnym okresie niepowodzeń, opuszcza swoje zespoły, by pokazać się w programach typu Idol, czy X-Factor, gdyż wydaje się, że jest to jedyna droga, którą mogą pójść w dzisiejszych czasach.

Wydaje mi się, że aby odbudować to, czym był rock'n'roll powinien znaleźć się ktoś z dużą sumą pieniędzy, kto stworzy nowe fundamenty dla istnienia tej muzyki. Niech to będzie jedna wytwórnia, ale skupiająca się jedynie na muzyce rockowej, dokładnie tak, jak działo się to w latach pięćdziesiątych. Musi dokonać tego ktoś, kto wierzy w to co robi. Nie może być rozproszeń typu: "a może zrobić kolejną płytę Spice Girls i zarobić na tym masę pieniędzy?". Zespoły rockowe muszą odnaleźć swój dom. Nie uważam, że rock'n'roll kiedykolwiek umarł. Pamiętam ludzi, którzy mówili, że zespoły jak Nirvana zabiły rocka. Przecież ta kapela jest kwintesencją rock’n’rolla. Od tamtego czasu pojawiło się naprawdę dużo zespołów rockowych, ale nie są to już kapele mainstreamowe, jak to bywało w przeszłości. Rock powstał jako muzyka rebeliancka i może jej miejsce jest tu gdzie znajduje się obecnie. To że ktoś nie jest komercyjny nie oznacza, że nie żyje. Z drugiej strony, idąc do meinstreamu, ludzie krytykują go, mówiąc, że wszystko kręci się tam tylko wokół pieniędzy. Podsumowując, rock'n'roll żyje, ale obecnie jest bezdomny.


Świetnie Nuno, dziękuję Ci za rozmowę.

To ja dziękuję Ci za odbycie tej szalonej podróży, by się ze mną spotkać.


Cała przyjemność po mojej stronie. Powodzenia dziś na scenie!

Dziękuję.



Wywiad z gwiazdą był możliwy dzięki uprzejmości Grzegorza Rybickiego z firmy Music Info (dystrybutora m.in.: marek Washburn i Randall w Polsce)